|
|
|
|
|
Mensen | Gebeurtenissen/ Achtergronden | Verzetsgroepen | Steden & Dorpen | Concentratiekampen | Valkenburg 1940-1945 | Lessen uit het verzet |
10 mei 1940Originele grootte 2464 × 3472 pxHoe kwam men ertoe om zich in een zo een gevaarlijk verzetsavonttur te begeven? Je koos niet voor het verzet, gebeurtenissen, soms kleine inci- denten brachten je ertoe om bij te springen, en het gevolg was dat je iets gedaan had, om anderen te helpen bijv. dat door de bezetter verboden was. Een escalatie bracht je dan van het een tot het ander. Ik zal pogen om het aan mijn eigen ervaringen te illustreren. 10 mei 1940 de vrijdag vóór Pinksteren. Stralend weer. Duitse vliegtuigen in lage vlucht over ons huis. In Valken- burg zelf trekken de vijandelijke tanks de Cauberg op. We zijn bezet gebied. Nederlandse soldaten, die een oud kanon boven op de Cauberg bedienden, hebben het gevaarte midden op de weg omgekiept om de opmars te hinderen en zijn zelf langs de Heidgracht er van door gegaan. Zij zitten langs de helling van het Polverbos en weten niet goed waarheen. Ik zie ze. Zou je die jongens laten vallen in de handen van de vijand? We haalden ze in huis en Gerda mijn vrouw was meteen in de weer om ze een stevig ontbijt te verschaffen. 12 soldaten moesten vervolgens omgekleed worden in burgers. Met kunst en vliegwerk hebben wij het klaargespeeld. Het personeel was inmiddels aan het dagelijks werk begonnen. Overleg met de mannen van het personeel leverde wat kledingstukken op en de soldaten waren omgewerkt tot ietwat verfomfaaide burgerjongens. Meteen hadden wij de eerste onderduikers, want vervoer naar hun thuisadres was maar voor een paar Z.Limburgse jongens mogelijk. In de week na Pinksteren werd voor de in Valkenburg gestrande vacantiegangers een terugreis accommodatie verzorgd en onze jongens reisden mee naar het noorden. Een paar hebben de geleende burger- kleding netjes geretourneerd. Maar nu de wapens en de uniformen die zij achterlieten. Johan de Wijs, onze machinist, wist er raad mee. De uniformen in de stoomketel met een lekker vuurtje verbranden, maar... vond Johan, die geweren kunnen wij te zijner tijd wel eens hard nodig hebben om die moffen te verjagen. Hij wist er weg mee, een onderdeel (het slot?) demonteerde hij. Het wapen zelf werd dik in het consistentvet gezet met lappen omwikkeld en een voor een in de tuin begraven. De onderdelen die hij apart had gehouden werden in een kistje verpakt, na ook ingevet te zijn en afzonderlijk verstopt. Hij deed zulks dat als NSBers of Duitsers de geweren vonden, zij er niets mee konden doen. Lees verder op kelken en misgewaden Album : Verzet zoom 24.350649350649%
|